وزن سیاسی و اکثریت، چگونگی وزن کشی،آیا کدیور و اطلاح طلبان نماینده و بانی جنبش سبز هستند؟

 مطلبی خواندم از کدیور در راه سبز که میتوانید اینجا تحت عنوان با “قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران” چه باید کرد؟ بخوانید.

برسم همیشگی، این گروه خود را حداکثری، رهبر و تشکیل دهنده جنبش سبز نامیده در ادامه با ذکر دلایلی خود ساخته نتیجه بمطلوب گرفته که گروه اصلاح طلبان احتمالن به رهبری خود جناب کدیور بهترین گزینه را بعنوان هدف جنبش سبز در آستین دارند. با خواندن هر مطلبی از سوی این طیف از اصلاح طلبان که خود را موسس و محرک جنبش سبز میدانند و برای خود این حق را قائلند تا از طرف اکثریت جنبش سبز سخن پراکنی کنند بیشتر به شباهتهای رژیم حاکم بر ایران و دوستان خارج نشینشان پی میبرم. هر دو خود را نماینده بر حق اکثریت مردم میدانند. از طرف مردم اظهارنظر میکنند. از جانب مردم ایران هدف تعیین میکنند. بنمایندگی از طرف جنبش سبز مزربندی میکنند و...

این بخش از سخنان گهربار جناب کدیور را چند بار مرور کردم:

دیدگاه قانونی دیدگاه آن دسته از منتقدان جمهوری اسلامی است که اعتراضات مردمی یک سال اخیر را با عنوان "جنبش سبز" تدارک دیده اند و "اجرای بی تنازل قانون اساسی جمهوری اسلامی" را وجهه نظر اصلی خود می دانند.

آیا حقیقتن تدارک اعتراضات توسط اصلاح طلبان مقیم خارج صورت گرفت؟ آیا جنبش سبز برای این بحرکت درآمد، کشته و اسیر داد که قرائت ایشان از قانون اساسی سراسر بیداد و استیدادی جمهوری اسلامی به اجرا گذاشته شود؟

سوالی مهمتر اما بی پاسخ است، آیا در صورت یک انتخاب کاملن عادلانه و بدور از هرگونه نظارت استصوابی و غیره و در شرایط کاملن دمکراتیک که امکان حضور افراد لایق و مدیران کارآمد را فراهم میکرد، جناب مهندس موسوی بازهم اکثریت آرا را بدست میاورد.

تا زمانی که چنین شرایطی مهیا نگردد هیچکسی نمیتواند مدعی شود که چون مهندس موسوی در چنین شرایط غیر دمکراتیک حداکثر آرا را بدست آورده پس اکثریت جنبش سبز بی چون و چرا حامی اصلاح طالبان هستند.

لازم بذکر است، حتی خود جناب مهندس موسوی نیز چنین جایگاهی برای خود قائل نیست و بسیار ساده میتوان از لابه لای سخنان ایشان پی به این نکته برد که ایشان خود را رهبر این جنبش نمیداند. چه بسیار فاصله است میان سخن گفتن موسوی با طیف قدرت طلب جناب کدیور. جالب اینجاست که اتاق فکر دوستان روشنفکر دینی آمادگی دارند تا سخنان رسای آقای موسوی را همچون اسرار مگو رمز گشایی کرده و دوباره تولید کنند.

من اطمینان دارم در صورت هر دگرگونی در نظام فعلی مهندس موسوی بر عکس گروه و دسته آقای کدیور، قابلیت و توانایی قرار گرفتن و حضور در عرصه سیاسی کشور را دارد، چون او نیز همراه این جنبش در حال رشد است. موسوی بر خلاف بسیاری تقیه نمیکند و بر اساس عقیده و هدفی که از ابتدا بیان کرد پیش میرود. در این بین شجاعت، صداقت و تغییر را نیز از خود نشان داد.

هدف من دفاع از موسوی نیست، که ایشان نیز باید در زمان خود جوابگوی بسیاری از مسایل و سوابق خود باشد. آنچه مهم است و و اهمیت دارد این است که اگر فردا روزی به درخواست موسوی شاهد حضور دوباره میلیونی مردم در خیابانها و یا اعتصابات باشیم آیا باید این را نیز به حساب گروه و دسته اقای کدیور گذاشت؟

آیا حقیقتن آقایان موسوی و کروبی در اردوگاه جناح کدیورها قرار دارند؟

بنظر من برای رسید به دمکراسی، آزادی و پیشرفت همانگونه که طبق اصول، حقوق اکثریت محترم و حقوق اقلیت محفوظ باید بماند در عین حال باید مراقب افراد و گروهایی بود که با دارا بودن اقلیت سعی بر اخلال و حاکمیت بر اکثریت را دارند.

همه گاه درتاریخ حکومت اقلیت ( از لحاظ عقیده و مرام) بر اکثریت در یک جامعه فاجعه به بار آورده و نمونه مشهود آن حکومت فعلی ایران است. که این اقلیت برای حفظ قدرت از هیچ امری فروگذار نخواهد بود.

شاید آسمان ریسمان بافتن گروه اصلاح طلب و آقای کدیور برای اینست که میدانند در اقلیت محض هستند و در نظام آینده ایران ازاد جایگاهی نخواهند داشت پس بهتر همانا که این حکومت اقلیت پابرجا بماند ولی با حضور این دوستان!!!

* پینوشت: دقت کنید که حضور اعتراضی مردم نه بدعوت آقایان موسوی و کروبی اتفاق افتاد ونه از سران و اعضای بلند مرتبه و شناخته شده گروه اصلاح طلب کسی خارج از زندان بود که بتواند چنین کند. باید توجه کنیم که در آن زمان با نقشه قبلی کلیه سران و اعضای بلند مرتبه اصلاح طلبان در اقدامی هماهنگ در زندان و در بی خبری کامل بسر میبردند. از جمله تئوریسین اصلاحات آقای حجاریان. با این وصف چگونه تدارک اعتراضات از سوی گروه دیدگاه قانونی(بخوانید کدیور) تدارک دیده شد؟